Het mag gerust een coup genoemd worden van een onbekende outsider. Wirecard stootte eind vorig jaar de kwakkelende grootbank Commerzbank uit de hoofdgraadmeter DAX. Maar wie een bezoek brengt aan het betaalbedrijf in Asscheim, een voorstad van München, heeft niet het gevoel bij een eredivisieclub langs te gaan. Het is zelfs even zoeken ook naar het juiste kantoorgebouw. Wirecard is gevestigd op het Einsteinpark, een anoniem bedrijventerrein langs het spoor. Niet de uitstraling zoals we die kennen van andere grootmachten als Siemens, BMW of Allianz, de superrijke bedrijven verderop in München.

Nuchterheid
Eenmaal binnen blijft nuchterheid de boventoon voeren, met uitzondering dan van de goedlachse receptioniste die in een traditionele dirndl loopt. Het is niet zo heel gek. We bezoeken Wirecard gedurende het befaamde Oktoberfest waar Wirecard-medewerkers graag met klanten afspreken. De onderneming is bij het grote publiek iets bekender geworden door de opname in de DAX. “Voor ons betekent het operationeel niet ontzettend veel”, zegt Markus Eichinger, strategiebaas van het Duitse betaalbedrijf bescheiden. Toch is de promotie van het snel gegroeide Wirecard wel degelijk een stuk meer dan symboliek. “We zijn wel een stuk zichtbaarder geworden. Dat is heel belangrijk voor het aantrekken van nieuwe technologiemedewerkers. We hebben door opname in de hoofdindex ook andere beleggers aangetrokken.”

Misschien ook de verkeerde. Sinds eind januari gonst het van de verhalen over mogelijke boekhoudfraude bij Wirecard in Azië. De Financial Times opende de beerput met een aantal gedetailleerde onthullingen. In de berichtgeving is het bedrijf beschuldigd van het vervalsen van contracten en facturen en het opblazen van de verkoop. Wirecard ontkent en vertelt een ander verhaal. Volgens het bedrijf is sprake van een door shortsellers georkestreerde actie. Marktmanipulatie van agressieve beleggers dus, en geen boekhoudfraude van werknemers. Externe accountants hebben de kwesties al lang en breed onderzocht, stelt Wirecard, en geen onregelmatigheden vastgesteld.

Toch weet Wirecard de deksel nog niet op de put te krijgen. Onder meer zakenkrant Handelsblatt meldde half maart dat de aanklagers zich inmiddels behalve op de activiteiten van Wirecard in Singapore ook op India richten. Ook de Financial Times kwam met nieuwe details. De aanklagers in Singapore hebben zes verdachten op de korrel. Een poging van Wirecard om het onderzoek in te laten perken, werd afgewezen door de rechtbank.

“Fake news”
De meest pikante reactie uit de analistenwereld kwam van Commerzbank. “Fake news”, schreef analist Heike Pauls. Ze oordeelde dat de beschuldigingen in de Financial Times “ongefundeerd” waren. Ze sprak van een koopkans na de harde afstraffing op de beurs. Het kwam de bank op een boze brief te staan van de gereputeerde krant. Het rapport werd weer schielijk ingetrokken, maar het hoge koersdoel bleef gehandhaafd.

Analisten als Oliver Reinberg van het investeringshuis Kepler Cheuvreux en Josh Levin van zakenbank Citi hebben hun adviezen aan beleggers naar beneden herzien. Door de onzekerheid rond de beschuldigingen kijken beleggers ook aandachtiger naar de risico’s die inherent zijn aan het businessmodel, schreef Levin.

Hoewel topman Markus Braun zijn kritiek op de FT heeft ingetoomd, blijft hij zeker van zijn zaak. Hij meent dat de zaak intern al voldoende is opgelost wegens een gebrek aan sluitend bewijs voor fraude. Beleggers die hem geloven en denken dat dit overwaait, kunnen voor een prijs instappen die een stuk lager ligt dan voor de explosieve onthullingen van de Financial Times. De krant berichtte enkele jaren geleden ook al over misstanden bij de Duitse beursparel met krasjes en vlekjes en die affaires waaiden ook weer over.

Wirecard, dat wordt geleid door de mediaschuwe Oostenrijker Braun, is onbekend maar niet nieuw. Al twintig jaar werkt Wirecard aan nieuwe technologieën om digitale betalingen gemakkelijker en veiliger te maken. De Oostenrijkse ex-consultant Braun is Mr. Wirecard. Hij injecteerde kort na de millenniumwisseling nieuw leven en kapitaal in de betalingsverwerker voor, toen nog, veel porno- en gokwebsites. De beursnotering kreeg Wirecard via een omgekeerde overname van een callcenterbedrijf. Braun heeft 7 procent van de aandelen en is daarmee op papier miljardair. Klanten van Wirecard zijn onder andere KLM, Deutsche Telekom, Aldi, Lidl, Telefónica en reisorganisatie TUI.

Toch is de onderneming relatief onbekend gebleven. “De betaalsector is niet sexy”, zegt Eichinger. “Het heeft niet veel glamour. Niemand betaalt graag, maar iedereen doet het. Glamour is ook nergens voor nodig.”

Adyen
Wirecard is goed vergelijkbaar met het Nederlandse Adyen, dat graag een zelfde bescheidenheid uitstraalt maar beleggers ook al zulke eclatante rendementen heeft bezorgd. De bedrijven vissen deels in dezelfde vijver. Eichinger: “Misschien hebben onze klanten iets minder attentiewaarde. Maar voor ons is één ding beslissend: de marges. Daar willen we niet op prijsgeven. We zeggen soms nee, ook al klinkt de naam van bedrijf leuk. We willen niet betalen voor het publiciteitseffect.” Over de concurrentie van Adyen zegt hij: “We gaan niet zeggen dat we beter zijn. Maar wij zijn langer onderweg en hebben al vijftien jaar een bankvergunning.”

Wirecard is een voorstander van een wereld zonder contant geld en wil net als Adyen een full service financiële dienstverlener worden. Christian Heiser, hoofd investor relations van Wirecard, zei tijdens een bezoek aan het bedrijf vorig jaar dat de taart van elektronisch betalingsverkeer dermate groot is dat Wirecard geen felle concurrentie voert met Adyen. “Het is geen Coca-Cola tegen Pepsi. De hele wereld gaat over op cashloos terwijl er nu nog zoveel contant geld wordt gebruikt. Er zullen heel veel bedrijven kunnen profiteren. We staan pas aan het begin.”

Een van de grote verschillen is dat het Duitse Wirecard veel meer kleinere klanten heeft dan Ayden. Adyen richt zich met name op grote bedrijven zoals Facebook, Uber en eBay, waar Wirecard meer bedrijven uit het midden- en kleinbedrijf bedient. Wirecard heeft ongeveer tien keer zoveel klanten nodig als Adyen om een vergelijkbaar transactievolume te bereiken. De Nederlanders zijn veel sterker aanwezig in de VS terwijl Wirecard juist in Azië snel is gegroeid. In dat werelddeel zou het ook misgegaan zijn in de boekhouding.

Het verhaal over de mogelijke malversaties in het Aziatische hoofdkantoor van Wirecard in Singapore kwamen begin dit jaar op gang. Lokale aanklagers onderzoeken mogelijke boekhoudfraude. De hoofdverdachte is spoorloos. Opvallend is dat Justitie en toezichthouders in Duitsland een andere aanpak kiezen. Zij richten de pijlen vol op beleggers die zich mogelijk schuldig maken aan marktmanipulatie.

Shortaanval
Bewijzen zijn nog niet geleverd, maar aanklagers in Duitsland denken informatie te hebben over een shortseller die zou hebben geweten wanneer de Financial Times zou publiceren over de vermeende onregelmatigheden in Singapore. Alsof de ‘krimi’ nog niet spannend genoeg was, zei een betrokken officier van justitie in Handelsblatt dat een poging tot omkoping van journalisten en afpersing van Wirecard door een shortseller een reden was voor de Duitse beurswaakhond Bafin om beleggers te verbieden om tot april shortposities in te nemen in het betaalbedrijf. Als onderdeel van deze zogenoemde “shortaanval” zou geprobeerd zijn journalisten in Groot-Brittannië om te kopen met “miljoenenbedragen”. Deze mysterieuze tussenpersoon zou Wirecard ook een bod hebben gedaan. Het bedrijf werd aangeboden om negatieve berichtgeving te voorkomen in ruil voor een vergelijkbaar bedrag.

Beleggers mogen tot half april geen nieuwe shortposities innemen of bestaande shortposities uitbouwen. Shortsellers speculeren doorgaans op een koersdaling door aandelen te lenen en die vervolgens te verkopen, in de hoop ze later goedkoper terug te kunnen kopen. De kwestie was volgens een reconstructie van de Süddeutsche Zeitung dermate ernstig dat ook de Europese markttoezichthouder Esma, onder leiding van de Nederlandse voorzitter Steven Maijoor, er in het weekend over heeft gestemd. Het is al de derde keer dat shortsellers het op Wirecard gemunt hebben. Toeval?

Wirecard noemde de berichtgeving “onnauwkeurig, misleidend en lasterlijk” en wil zo snel mogelijk weer over tot de orde van de dag. En dat is het bouwen aan een cashloze maatschappij. Op dat punt heeft Wirecard in eigen land scepsis te overwinnen. Duitsers reageren wantrouwend op het idee. “Nur Bares ist Wahres!”, roepen Duitsers over hun geliefde baar geld. Maar bij Wirecard denken ze dat de omslag snel zal komen en dat zal zich vertalen in zakelijk succes. “Er is nog een ongelooflijke hoeveelheid contant geld die vervangen zal worden”, zegt Eichinger. “Vergelijk ons met technologieondernemingen in de VS. We groeien heel snel. Ik zou het ook niet als hype beschrijven. De potentie naar boven wordt hiermee tot uitdrukking gebracht. In onze bestaande business groeien we 20 tot 30 procent per jaar, en daar komen nog nieuwe technologieën bij.”

De Duitse vermogensbeheerder Max Otte schreef het boekje Rettet unser Bargeld. Hij voert een campagne tegen de afschaffing van contant geld. Maar gevraagd naar zijn interesse voor Wirecard blijkt hij minder principieel. Hij laat de onderneming die naar een cashloze wereld streeft op de beurs niet links liggen. “Het management is goed”, zegt Otte. “Zolang Wirecard zich aan de wet houdt, zal ik er ook in investeren.”

Crispin Odey is een bekende hedgfondstycoon uit Engeland. De fanatieke brexiteer speculeerde in 2016 kort voor het referendum tegen het Britse pond. Dat bracht honderden miljoenen euro’s in het laatje. In het Verenigd Koninkrijk nam hij ook shortposities in tegen warenhuisketen Debenham en recent was hij de grootste belegger met shortposities in Wirecard. De goedgebekte Odey zei zich te verheugen op een rechtszaak tegen de Duitse toezichthouder wegens het opleggen van het shortverbod.

Op 4 april presenteert Wirecard de jaarcijfers en het jaarverslag. Het is de kans voor topman en grootaandeelhouder Markus Braun om het vertrouwen van beleggers terug te winnen met een schoon jaarverslag zonder reserves van de huisaccountant over het waarheidsgehalte van de cijfers van de laatste jaren. Ernst & Young controleert de boeken. Amerikaanse claimkantoren willen daar niet op wachten. De eerste schadeprocedures tegen de Duitsers zijn in gang gezet. Voorlopig blijft het bovengemiddeld onrustig in het doorgaans kalme Asscheim.